Είναι πολυάριθμοι αυτοί που πιστεύουν πως η θεωρία της επιβίωσης της ψυχής μέσα από διαδοχικά σώματα μας έρχεται από το βουδισμό. Όμως ο Βούδας δεν δίδαξε την ύπαρξη της ψυχής, ούτε και τις πιθανές μετενσαρκώσεις της.
Ο Γκαουντάμα Βούδα αποδεικνύει ότι από τη στιγμή που εγκαταλείπει το παλάτι (ύστερα από 29 χρόνια έκλυτου βίου) για να διδάξει, τηρεί στην εντέλεια το Δόγμα. Ο Βούδας το αναφέρει σαν κάτι το αυτονόητο, που δε χρειάζεται εξήγηση, επομένως αυτές οι έννοιες έπρεπε να ήταν ήδη γνωστές στο λαό. Παραθέτω μία φράση του Βούδα: «Είναι άγνωστη η αρχή των όντων που βρίσκονται μέσα στην άγνοια, που η επιθυμία οδηγεί σε νέες γεννήσεις. Στο τέλος της διαδρομής τους βρίσκεται το Νιρβάνα. Κάθε απόκλιση είναι απαράδεκτη και κάθε οπισθοδρόμηση είναι σπανιότατη».
Οι πολυάριθμες ζωές του Βούδα αναφέρονται στις Γιατάκας το βιβλίο των 550 μετενσαρκώσεων του Βούδα που μοιάζει να χρονολογείται από το 2ο αιώνα Π.Χ. Ο δόκτωρ de henseler παρουσιάζει τους Άτλαντες ως προάγγελους της θεωρίας της μετενσάρκωσης της ψυχής σε διάφορα διαδοχικά σώματα. Φαίνεται ότι εκεί βρίσκεται ο κρίκος της μεγάλης αλυσίδας…
Πιθανολογείται ότι η Αίγυπτος υπήρξε μία ευημερούσα αποικία των Ατλάντων πριν αποικισθεί από τους Τολτέκους, τους πιο καλλιεργημένους, κατά τα φαινόμενα από όλους τους Άτλαντες.
Δεν είναι λοιπόν στην Ινδία όπως πιστεύεται ότι διαμορφώθηκαν αρχικά αυτές οι έννοιες αλλά εκεί πρώτο διαδόθηκαν με το όνομα «Σαμσάρα».
Ινδοί
Εδώ στη Δύση καλλιεργούμε τη Λογική ως τη πολύ μεγάλη αρετή αλλά για τους Ινδούς σημασία έχει να αισθάνονται.
Η ινδική φιλοσοφία βοηθά τους φτωχούς όσο και τους δασκάλους, τους Σαντού και παρά τη μεγάλη αθλιότητα, δίνει στον καθένα αυτό το μυστηριακό χαμόγελο, αυτόν τον αέρα πνευματικής αξιοπρέπειας που τόσο μας συγκινεί όταν έχουμε την τύχη να επισκεφτούμε τη χώρα τους. Καμία επανάσταση ενάντια στο πεπρωμένο. Είναι δυστυχισμένοι σε αυτή τη ζωή; Φταίει το κάρμα επομένως καμία έννοια αδικίας από το πεπρωμένο. Σκέφτονται τη μέλλουσα ζωή, και μετά θάνατο ποια θα είναι η μέλλουσα μετενσάρκωση. Αυτήν θα πρέπει να κερδίσει κανείς σε αυτήν τη ζωή. Οι ζωές θα διαδέχονται η μία την άλλη. Το Ανώτερο αν θα ασχοληθεί με τον εξαγνισμό τους και για αυτό δέχονται τη δοκιμασία. Αυτός είναι ο μεγάλος κύκλος του κάρμα. Οδηγεί τον άνθρωπο προς την τελείωσή του, όπου θα μάθει τελικά να καταργεί το εγώ του.
Ύστερα από μία μεταθανάτια κατάσταση λιγότερο ή περισσότερο μακρόχρονη, η ανθρώπινη προσωπικότητα επανεμφανίζεται σε ένα άλλο σώμα. Το έχουμε τονίσει επανειλημμένα πως αυτή η υποχρέωση της αναβίωσης συνιστά μία τρομερή δοκιμασία. Το να ξαναρχίζεις να μαθαίνεις να μιλάς, να στέκεσαι όρθιος, να ζεις, είναι πολύ σκληρός κανόνας. Αν δεν είχαμε μέσα μας το πνευματικό στοιχείο και την ανάγκη του ιδανικού που ανεβάζει τον όν πάνω από τη φύση του, τότε όλοι θα αυτοκτονούσαμε.
Οι Ινδοί λοιπόν πιστεύουν στην προΰπαρξη της ψυχής και στις μεταμορφώσεις της. Σύμφωνα με τις Ουπανισάδες, τη στιγμή του γήινου θανάτου η ψυχή φωλιάζει στην κορυφή της καρδιάς που γίνεται φωτεινή. Από εκεί η ψυχή ξεγλιστράει από την κορυφή του κεφαλιού που λέγεται «Τρύπα του Βράχμα» και ανάλογα με τις καταθέσεις που διατηρεί η ψυχή στον αστρικό χώρο καθορίζεται ο προσανατολισμός της για την επιστροφή της στη γη σε μία νέα ζωή, καθώς και η θέση της στην αιθερική ζώνη κατά την περίοδο της αϋλότητά της.
Εμείς οι πνευματιστές ξέρουμε καλά πόσο είναι δύσκολο να ζεις αυτή τη φιλοσοφία, αλλά αν το κατορθώσουμε, βλέπουμε πόση ισορροπία και πόσο βαθιά εσωτερική γαλήνη μας αποφέρει.
Όποιος προφέρει τη μυστική λέξη «Αum» στο μοναδικό και αόρατο Θεό, μαθαίνει να ζει με την αυτοσυγκέντρωση και το διαλογισμό, και έτσι μπαίνει στο θείο δρόμο. Για τον Ινδουισμό όποιος πέρασε τα τρία στάδια του Σατβα έχει λυτρωθεί από το θάνατο…
Αιγύπτιοι
Στην Αίγυπτο, με τον πανάρχαιο πολιτισμό της, λέγεται ότι οι θρησκείες της προέρχονται από τους Άτλαντες… αν φυσικά υπήρξαν. Φαίνεται ότι Τολτέκοι - Άτλαντες, πολύ καλλιεργημένοι, ήταν εκείνοι που δίδαξαν το νόμο της μετενσάρκωσης στους οπαδούς τους.
Αυτή η διδασκαλία των διαδοχικών ζωών απευθυνόταν μονό στους ιερείς. κατά συνέπεια, ως τόσο εσωτερική που ήταν, γι’ αυτό δε βρίσκουμε γραφτές μαρτυρίες. Όμως μέσα στη Βίβλο των Νεκρών βρίσκουμε αποσπάσματα που αναφέρονται στη μετενσάρκωση. Ο Ηρόδοτος, Έλληνας φιλόσοφος, μιλώντας για τους Αιγυπτιακούς μύθους γράφει στο δεύτερο βιβλίο του: «Οι Αιγύπτιοι ισχυρίζονται ότι η ψυχή αφού διανύσει τον κύκλο των θαλασσινών ζώων της, των γήινων ζωών και του αέρα, περνάει τελικά σε ένα ανθρώπινο σώμα που γεννιέται προετοιμασμένο να την υποδεχτεί. Αυτός ο κύκλος συμπληρώνεται για την ψυχή μέσα σε 3000 χρόνια περίπου».
Οι Αιγύπτιοι αναφέρονται σένα προφήτη που ονομάζεται Betty’s (Ηρόδοτος) ο οποίος είχε βρει μέσα στο ναό του Σάι μία έκθεση της θεωρίας του θωθ πάνω στην αποδόμηση και την άνοδο των ψυχών προς το Θεό γραμμένη ιερογλυφικά.
Στην εικονογραφία, τα σύμβολα που παρουσιάζουν την ανερχόμενη ψυχή είναι πολυάριθμα: το γεράκι, με το ημιανθρώπινο κεφάλι και τα ανοιχτά φτερά του, σύμβολο της ψυχής που πετάει προς τους άπειρους αγρούς του μέλλοντος. Επίσης το αβγό που επιπλέει πάνω από την αναπαράσταση της μούμιας είναι το σύμβολο της ψυχής και της αναγέννησης. Ο σκαραβαίος είναι το σύμβολο της μετασωμάτωσης (μεταβίβαση της ψυχής από το ένα σώμα στο άλλο. μη ν το μπερδέψετε με την μετεμψύχωση). Το ίδιο και ο βάτραχος, συμβολίζει τη μετενσάρκωση.
Έτσι λοιπόν, για τον Αιγύπτιο η ψυχή περνά στην αθανασία από γέννηση σε γέννηση.
Έλληνες
Από τον ελληνικό πολιτισμό ξέρουμε ότι ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας κήρυξαν την ύπαρξη της ψυχής και την αθανασία της καθώς και την αναγκαιότητα της συνεχούς μετεμψύχωσης της πριν επιστρέψει στην πρώτη της ουσία.
Πεντακόσια χρόνια πριν από τη Χριστιανική εποχή, ο ποιητής Πίνδαρος στους θρήνους του αναφέρεται συχνά στο νόμο της μετενσάρκωσης που επιτρέπει στην ψυχή να υψώνεται κατά τη διάρκεια των διαδοχικών ενσαρκώσεων της. Για να εξηγήσει το μηχανισμό του τροχού των γεννήσεων και των αναγεννήσεων, ο Εμπεδοκλής γράφει «το πολλαπλό γεννά το ένα και το ένα διαλύεται στο πολλαπλό, τα όντα γεννιούνται χωρίς να προορίζονται να διαρκέσουν και επειδή αυτή η αλληλουχία συνταυτίζεται χωρίς διάσπαση επανέρχονται αιώνια σένα ακατάλυτο κύκλο».
Ο Ηράκλειτος δίνει σχεδόν την ίδια πληροφορία «όταν ζούμε οι ψυχές μας είναι νεκρές και θαμμένες μέσα μας, όταν πεθαίνουμε, οι ψυχές ξανά βρίσκουν την πραγματική τους φύση».
Ο Πυθαγόρας, ο οποίος γεννήθηκε στην Ελλάδα και έζησε για πολύ καιρό στην Αίγυπτο, φαίνεται ότι τη μύηση του την πήρε από τους Αιγύπτιους ιερείς. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του στη Βαβυλώνα όταν οι Πέρσες κατέλαβαν την Αίγυπτο, μπόρεσε και μυήθηκε στον μυστικισμό και στην Περσική φιλοσοφία. Στη διδασκαλία του διαβάζουμε : «η ψυχή προϋπήρχε από πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει να ζει πάντα».
Ο Σωκράτης τονίζει σε μία συναρπαστική φράση «πρέπει να υπάρχει το αντίθετο του ‘πεθαίνω’ και αυτό είναι το ‘ξαναγεννιέμαι’».
Ο Πλάτωνας αναφέρει: «η ψυχή μας προσομοιάζει προς το θεϊκό και το σώμα μας προς το πρόσκαιρο».
Στο Φαίδωνα του Σωκράτη διαβάζουμε : οι καλοί και οι κακοί σπάνια διαχωρίζονται και ακόμα περισσότερο όσοι βρίσκονται στη μέση αυτών, αλλά η ψυχή μας υπήρχε και προϋπήρχε από την ίδια την αθάνατη ουσία της. Έτσι, όταν έρχεται ο θάνατος ότι υπάρχει θνητό μέσα στον άνθρωπο πεθαίνει και ότι είναι αθάνατο αποσύρεται αγνό και αδιάφθορο.» Επίσης συμπεραίνει : «άν η ψυχή είναι αθάνατη, έχει ανάγκη από φροντίδα όχι μόνο στο διάστημα αυτό που ονομάζουμε ζωή, αλλά και στο διάστημα που την ακολουθεί, γιατί αν σκεφτείτε καλά θα καταλάβετε πόσο σοβαρό είναι να την παραμελείτε».
Ο Πλάτωνας θεωρούσε τη μετενσάρκωση της ψυχής σένα ανθρώπινο σώμα σαν «πτώση σε γέννηση». Ή έννοια της πίστης στην πολλαπλότητα της ζωής αν και εξελίχθηκε κατ΄ αυτόν τον τρόπο, στους Έλληνες μοιάζει να αναδύεται από προηγούμενες εσωτερικές διδασκαλίες, αφού συναντάται στα Ορφικά μυστήρια και στη λατρεία του Διονύσου, λατρεία της Θράκης.
Παρόλο ότι συχνά αναφέρεται σε μετεμψύχωση επιμένουμε ότι πρέπει να λέγεται «μετενσωμάτωση», γιατί δεν είναι το σώμα που αλλάζει ψυχή, αλλά η ψυχή που αλλάζει σώμα, διατρέχοντας αιώνια τον μοιραίο κύκλο που την ενώνει αδιάκοπα με διάφορες ζωντανές υπάρξεις πότε στον ενσωματωμένο κόσμο και πότε στον ασώματο χωρίς διακοπή, ανάπαυλα, χωρίς τέλος κατά το Πυθαγόρειο σύστημα.
Ένας από τους μαθητές της Πυθαγόρειας σχολής στην αρχή της Χριστιανικής εποχής ο Απολλώνιος ο Τυανέας έκανε πολλά θαύματα που οι ειδωλολάτρες τα συνέκριναν με τα θαύματα του Ιησού Χριστού. Αφού ταξίδεψε πάρα πολύ στην Ανατολή, στη Βαβυλώνα, στην Ινδία, στην Αίγυπτο και μετά από τρία χρόνια σιωπής που επιβάλλονταν σε κάθε γνήσιο οπαδό του Πυθαγόρα δίδαξε ότι «η ψυχή είναι αθάνατη και οι μεταλλαγές που υφίσταται στη ζωή γίνονται αποκλειστικά και μόνο για να ανυψωθεί προς τη θεϊκή πηγή της».
Ο Πλούταρχος λέει: «H ψυχή μας είναι όπως η σταγόνα του νερού, πρέπει να κάνει τη διαδρομή της. Ότι το σώμα είναι μία φυλακή γιατί μέσα από αυτό εξιλεωνόμαστε για τα σφάλματα προηγούμενων ζωών». Συμμερίζεται έτσι την αρχή των ορφικών και το πιο ουσιώδες τμήμα της διδασκαλίας του φαίνεται να περικλείεται στη φράση : «Ο Υπέρτατος Θεός είναι ένας, Η αλήθεια είναι Μία» με αυτήν την αποκάλυψη οι θρησκείες όλων των εθνών και όλες οι γνώσεις κάτω από διαφοροποιημένες εξωτερικές μορφές και λιγότερο ή περισσότερο διαφορετικές λέξεις εκφράζουν αυτή τη γνώση σε όλους τους ανθρώπους. Θεωρία που συναντά τον Οικουμενισμό και τον συνοψίζει.
Ο Πλωτίνος αναλύει: «η ψυχή ανάλογα με τη φύση που της δίνεται από τη δέσμη των υπάρξεών της υφίσταται διάφορα πεπρωμένα». Ένας από τους μαθητές του, ο Πορφύριος ενστερνίζεται τις Πυθαγόρειες απόψεις: «η δικαιοσύνη του θεού, δεν έχει καμία σχέση με τη δικαιοσύνη των ανθρώπων. Ο θεός την καθορίζει ανάλογα με τις διαδοχικές μας υπάρξεις και με την παγκοσμιότητα των ζωών μας».
Έτσι λοιπόν τα βάσανα που ζούμε είναι συνήθως η τιμωρία για κάποιο αμάρτημα που η ψυχή διέπραξε σε προηγούμενη ζωή. Αλλά το σημαντικό είναι ότι όλοι οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι και όλοι οι μυστικιστές, αποδέχονται τη θεωρία των διαδοχικών βίων ήτοι της μετενσάρκωσης.
Ρωμαίοι
Ο Ρωμαϊκός πολιτισμός γνώρισε πολλούς φιλόσοφους, τον Κάτωνα, τον Κικέρωνα, τον Σενέκα, τον Οβίδιο τον Βιργίλιο και άλλους.
Όταν ο Αινείας επισκέπτεται την κόλαση συναντάει την ψυχή του πατέρα του, Αγχίση που του εξηγεί την γέννηση των ψυχών, τον εξαγνισμό τους, το ρεύμα του πεπρωμένου -παρελθόντος και μέλλοντος, μετά το νερό της λήθης, του ποταμού που χαρίζει τη λησμονιά.
Στο έργο του Οβίδιου « Μεταμορφώσεις» υπάρχει μία απίθανη φράση, τρομοκρατικής διαύγειας πάνω στην επιβίωση « Το μυστικό του τάφου είναι ταυτόχρονα και το μυστικό του λίκνου». Κι ακόμα: «Τίποτα δε χάνεται, όλα αλλάζουν σε αυτόν τον κόσμο, γιατί οι ψυχές επανέρχονται αδιάκοπα μέσα από τις μορφές. Έτσι, μετά από χιλιάδες σχήματα η ψυχή προχωρεί συμπληρώνοντας το πεπρωμένο της». Ο Οβίδιος εδώ δέχεται τις ζωικές ζωές και την μετεμψύχωση.
Ο Βαλέριος Μάξιμος Ρωμαίος πολύ σωβινιστής που περιφρονούσε οτιδήποτε δεν ήταν ρωμαϊκό, παραδέχεται μολαταύτα σαν αυταπόδεικτη τη θεωρία της μετεμψύχωσης.
Εβραίοι
Εδώ θα αγγίξουμε τις ίδιες μας τις ρίζες. Σκόπιμα αφήσαμε ως τώρα τον πανάρχαιο αυτό πολιτισμό και τη μονοθεϊστική αυτή που στάθηκε το λίκνο της χριστιανοσύνης. Με τους Εβραίους, τους Μουσουλμάνους, τους Ινδούς και τους Βουδιστές, εισχωρούμε στην καρδιά του θέματος μας.
Οι Εβραίοι είναι πολύ πιθανόν να πήραν από τους Μαζδαίους κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους στη Βαβυλώνα το δόγμα της μετενσάρκωσης, την έννοια της μετεμψύχωσης. Γεγονός είναι ότι πολλοί συγγραφείς αναφέρουν ότι ήδη κάτω από μία συγκεχυμένη μορφή, το δόγμα αναφέρεται στην Εβραϊκή βίβλο. Αλλά είναι με την εσωτεριστική του μορφή και βέβαια, αφού οι Εβραίοι καβαλιστές δίδασκαν αυτή τη διδασκαλία.
Στο Ζοχάρ βρίσκουμε: «όλες οι ψυχές υπόκεινται στη δοκιμασία της μετεμψύχωσης. Οι άνθρωποι αγνοούν πόσες θλίψεις και μυστικές μεταλλαγές πρέπει να υποστούν…» και λίγο πιο κάτω στο ίδιο κείμενο: «…αν ορισμένες συνθήκες εξέλιξης, τελείωσης δεν πραγματοποιηθούν, οι ψυχές αυτές είναι υποχρεωμένες να ξαναγεννιούνται ώσπου να φτάσουν στη βαθμίδα που επιτρέπει την αφομοίωση τους με το Θεό».
Στο θαυμάσιο βιβλίο του ο δόκτωρ Μπερτόλδε, Ελβετός γιατρός, αναφέρει ότι οι Ισραηλίτες για να αποδώσουν τον παλιγγενεσιακό ρυθμό χρησιμοποιούσαν τον εβραϊκό όρο «Gilgal” που μπορεί να αποδοθεί με την έννοια «κύλισμα των ψυχών. Τούτο συμπίπτει με την ελληνική θεωρία του τροχού των γεννήσεων και αναγεννήσεων. Στο ιερό βιβλίο των Εβραίων Σιφραντι - Τζενιούθα όπως και στο Ζοχάρ αναγράφεται με μεγάλη ακρίβεια ο νόμος της πολλαπλότητας των ζωών.
Οι Εσσαίοι είχαν και αυτοί την ίδια εικόνα που θεωρείται μάλιστα και αναμφισβήτητη από τους πρώτους Χριστιανούς.
Χριστιανοί
Ο Χριστός ποτέ δεν αμφισβήτησε την πολλαπλότητα των ζωών. Πολλές φορές εκφράστηκε τελείως καθαρά - όπως αναφέρουν οι Ευαγγελιστές - λέγοντας: «ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι ο Ηλίας που επρόκειτο να έλθει».
★ Θέλεις να μάθεις πως θα εξελιχθούν τα αισθηματικά σου;
★ Υπάρχει τρίτο πρόσωπο στην σχέση σου ή θέλεις άμεσα επανασύνδεση;
★ Σε απασχολούν ερωτήματα αναπάντητα ή θέλεις να γνωρίζεις τι έρχεται στα επαγγελματικά σου;
Μίλησε κάθε στιγμή της ημέρας στη ΝΕΑ Γραμμή Αστρολογικών Προβλέψεων και θα λυθούν όλες σου οι απορίες!
Κάλεσε ΤΩΡΑ στο 8758758080 με χρέωση από Σταθερό 0,79 €/1'* και από Κινητό 0,82 €/1'*
ή στο 9011404142 με χρέωση από Σταθερό 1,56€/1’* και από Κινητό 1,74€/1’*.
* Με Φ.Π.Α. και Tέλος Σταθερής ή Κινητής Τηλ/νιας όπου ισχύει.
Οι προβλέψεις απηχούν προσωπικές απόψεις. Η υπηρεσία απευθύνεται σε ενηλίκους.
Για υποδείξεις παράπονα 2142148020 mediatel Τ.Κ. 11524 Λ. Κηφισίας 125- 127 Αθήνα
