Η πρώτη αναφορά στο Άγιο Δισκοπότηρο έγινε πριν 800 χρόνια περίπου, από ένα γάλο ποιητή, τον Κρετιέν ντε Τρουά, ο οποίος το περιέγραψε ως ένα αντικείμενο το πολυτιμότερο θησαυρό του κόσμου.
Αργότερα, σύμφωνα με τον Γερμανό συγγραφέα Γιουλφραμ φον Εσενμπαχ το δισκοπότηρο ήταν ένα τεράστιο σμαράγδι το οποίο βρισκόταν στην κατοχή μιας αδελφότητας ευγενών ιπποτών, οι οποίοι το έκρυβαν σε ένα ορεινό κάστρο.
Σύμφωνα με το θρύλο, το Δισκοπότηρο φυλασσόταν στο «ιερό βουνό» όπου κάθε χρόνο στις 14 Μαρτίου οι ιππότες διοργάνωναν ένα φεστιβάλ. Κατά τη διάρκεια της Τελετής του Ηλίου ένα κορίτσι το μετέφερε σε λιτανεία επάνω σε ένα πράσινο μαξιλάρι και το τοποθετούσε σε ένα στρογγυλό τραπέζι, γύρω από το οποίο κάθονταν οι ιππότες. Τη χάρη του Δισκοπότηρου την ελάμβαναν μόνο όσοι ήταν αγνοί στη καρδιά και στις πράξεις τους, καθώς ήταν πολλοί αυτοί που το αναζητούσαν χωρίς να μπορούν να το βρουν.
Η αγγλική ονομασία του Δισκοπότηρου Grail, προέρχεται από την κέλτικη λέξη gral που σημαίνει «υπέρτατη δύναμη». Οι Κέλτες ήταν από τους πρώτους ευρωπαϊκούς λαούς που πιστεύεται ότι κατείχαν βαθιές γνώσεις μυστικισμού.
Για τους περισσοτέρους το Άγιο Δισκοπότηρο είναι απλά ένας μύθος, όμως και πολλοί άλλοι είναι πεπεισμένοι ότι πρόκειται για ένα πραγματικό αντικείμενο, και μάλιστα τον πολυτιμότερο θησαυρό της γης καθώς πιστεύουν ότι χαρίζει στον κάτοχό του ιδιαίτερα μεγάλες δυνάμεις. Ορισμένοι ερευνητές είναι βέβαιοι ότι το δισκοπότηρο ήταν το κύπελλο από το οποίο ήπιε ο Ιησούς στο Τελευταίο Δείπνο. Πολλοί άλλοι όμως, επισημαίνουν ότι πολλά «δισκοπότηρα» αναφέρονταν σε όλον τον κόσμο πριν γεννηθεί ο Ιησούς, γι αυτούς τους τελευταίους μάλιστα η αναζήτηση συνεχίζεται.
Στη δεκαετία του 1930 ένας νεαρός Γερμανός λόγιος ο Όττο Ράιν προκάλεσε το ενδιαφέρον με το βιβλίο του «Η Σταυροφορία για το Δισκοπότηρο». Ο ίδιος είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι ιππότες που το φύλασσαν ήταν «καθαροί». Επρόκειτο για άγιους άνδρες και γυναίκες οι οποίοι πριν από καιρό, είχαν πολεμήσει ένα Γάλλο βασιλιά ο οποίος ήθελε να το αποκτήσει. Οι Καθαροί αμύνθηκαν από ένα φρούριο στα Πυρηναία, το οποίο ονόμαζαν «Ασφαλές Βουνό».
Πριν πέσει το φρούριο από την πολιορκία των Γαλλικών στρατευμάτων, τέσσερις καθαροί διέφυγαν με ένα «Πολύτιμο θησαυρό». Ο Όττο πιστεύει ότι αυτός ο θησαυρός ήταν το Δισκοπότηρο το οποίο δεν περιγράφεται με κάποιο συγκεκριμένο σχήμα. Περιγράφεται ως πετράδι, ως κύπελλο...
Μετά από χρόνια ερευνών ο Όττο ανακάλυψε μία μικρή σπηλιά στα Πυρηναία. Στο εσωτερικό της βρισκόταν ένας πρωτόγονος βωμός διακοσμημένος με σύμβολα των Καθαρών -εικόνες περιστεριών, κυπέλλων και κρανίων. Στο κέντρο του βωμού υπήρχε μία πέτρα από λευκό κρύσταλλο χαλαζία, ύψους 60 εκατοστών περίπου. Πεπεισμένος ότι επρόκειτο για το δισκοπότηρο, την πήρε μαζί του στη Γερμανία, εκεί ο Όττο κλείδωσε τη πέτρα στο Βελβεσμπουργκ, ένα κάστρο 400 ετών, ενώ η θέση της ήταν γνωστή μόνο στον ίδιο και στους ιδιοκτήτες του κάστρου. Σύντομα εκείνοι δυσαρεστήθηκαν μαζί του επειδή αρνιόταν επίμονα να τη δείχνουν και σε άλλους, όπου και τον έδιωξαν. Συντετριμμένος ο Όττο περιπλανήθηκε στα βουνά όπου σε μια χιονοθύελλα πέθανε.
Λίγους μήνες αργότερα ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος. Το Μάρτιο του 1945 Γερμανοί κομάντο ανατίναξαν το κάστρο την ώρα που επρόκειτο να το καταλάβουν οι Αμερικανοί. Πριν όμως το ανατινάξουν έσωσαν τον κρύσταλλο και τον έθαψαν βαθιά σε έναν παγετώνα.
Ωστόσο, οι περισσότεροι ερευνητές αμφιβάλλουν ότι ό Όττο Ραν ανακάλυψε το Δισκοπότηρο. Ορισμένοι επιμένουν ότι οι ιστορίες για το Βασιλιά Αρθούρο και το Κάμελοτ υποδεικνύουν ότι το δισκοπότηρο μεταφέρθηκε στη Βρετανία, αν και υπάρχουν διαφωνίες για το αν οι ιππότες της στρογγυλής Τραπέζης ήταν οι φύλακές του. Ωστόσο, οι βρετανικοί θρύλοι που αναφέρονται σε εκείνη την εποχή διηγούνται την ιστορία του Πάριφαλ, ενός νεαρού που αφιέρωσε τη ζωή του στην αναζήτηση του Δισκοπότηρου και όταν το βρήκε χρίστηκα ιππότης και έγινε ο φύλακάς του.
Οι πρωτοχριστιανικοί θρύλοι λένε ο Iωσήφ της Αριμαθαίας, ένας εύπορος έμπορος και φίλος του Ιησού είχε διαφύγει με το κύπελο του Τελευταίου Δείπνου, αμέσως μετά τη σταύρωση και είχε φτάσει στο Γκλαστονμπερι της νοτιοδυτικής Αγγλίας, εκεί όπου υποτίθεται ότι βρισκόταν το Κάμελοτ. Όταν μερικούς αιώνες αργότερα καταστράφηκε στη διάρκεια θρησκευτικών πολέμων, χάθηκε και το Δισκοπότηρο.
Εδώ, χρειάζεται να επισημανθεί ότι ο θρύλος του Βασιλιά Αρθούρου και του Κάμελοτ συμπίπτει χρονικά με την αρχή της διάδοσης της Χριστιανικής θρησκείας με συνέπεια το Δισκοπότηρο να γίνεται το απόλυτο λατρευτικό αντικείμενο, καθώς συμβολίζει τη μετάβαση από τον παγανισμό στο Χριστιανισμό.
Οι ιστορίες για το δισκοπότηρο ξεκίνησαν το 1920. Όταν ένα μικρό πέτρινο κύπελλο βρέθηκε στο Χόκστον Παρκ. Κατά τους επιστήμονες χρονολογείται από την εποχή Του Ιησού. Το περιέγραψαν μάλιστα, ως ένα βαζάκι αλοιφής όπου θα μπορούσε κάποιος να έχει συλλέξει σε αυτό μερικές σταγόνες από το αίμα του του Ιησού Χριστού. Αυτό το αντικείμενο εκθέτεται σήμερα στο «Παρεκκλήσι του Δισκοπότηρου» στο Κάστρο Ουάσιγκτον.
Επίσης, για πολλούς αιώνες μία περίεργη κολυμπήθρα σε αυτό το κάστρο λατρευόταν ως δισκοπότηρο. Πρόκειται για μία μεγάλη λεκάνη η οποία φέρει σκαλισμένα ανάγλυφα χέρια που την κάνουν να μοιάζει με αγκαλιά μητέρας που αγκαλιάζει στη μήτρα της το αγέννητο παιδί της.
Όλα τελικά δείχνουν ότι το Δισκοπότηρο βρίσκεται στη Βρετανία.
Ωστόσο, στις ζούγκλες της Βρετανικής Ονδούρας, βρέθηκε ένα κρυστάλλινο κρανίο, το οποίο αποτελεί ακριβή αναπαράσταση του ανθρωπίνου κρανίου, πολλοί πιστεύουν ότι πρόκειται για το δισκοπότηρο. Βρέθηκε από έναν έφηβο το 1924 στα ερείπια μιας αρχαίας πόλης. Ο νεαρός αυτός το κράτησε στην κατοχή του μέχρι το θάνατό του σε ηλικία 100 ετών. Λέγετε δε, ότι αυτό το κρυστάλλινο κρανίο διέθετε ασυνήθιστες δυνάμεις.
Όμως, και οι Ναΐτες Ιππότες χρησιμοποιούσαν ένα κρανίο στις τελετές τους.
Ορισμένοι σύγχρονοι ερευνητές πιστεύουν ότι το Δισκοπότηρο βρίσκεται στο βυθό ενός βαθιού φρεατίου στη νήσο Οακ στις ακτές της Νέας Σκοτίας.
Πρόκειται για το Λάκκο Των Χρημάτων, που ανακαλύφτηκε από δύο παιδιά πριν 200 χρόνια. Κανείς δε γνωρίζει ποιος το έσκαψε και δεν έχει βρεθεί τρόπος να ανασύρει τους θησαυρούς που κρύβονται στα βάθη του. Έχει κατασκευαστεί έτσι ώστε κάθε φορά που προσπαθήσει κάποιος να βγάλει κάτι παραπάνω από μία ελάχιστη ποσότητα χρυσού, να πλημμυρίζει. Πιστεύεται ότι οι κατασκευαστές του φρεατίου είναι οι Ναΐτες, καθώς ήταν εξαίρετοι μηχανικοί αφενός για να κρύψουν το ιερό σκεύος αλλά και για να κρύψουν επίσης, τα μεγάλα τους πλούτη.
Λέγεται ακόμα, ότι όποιος θέλει να δει και να αγγίξει το αληθινό Δισκοπότηρο, αρκεί να επισκεφτεί τη Νήσο του Πάσχα, η οποία βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό 2.500 μίλια περίπου από τη Νότιο Αμερική. Εκεί βρίσκεται ο «Ομφαλός του Φωτός». Πρόκειται για μία λεία οβάλ πέτρα με λωρίδες από χαλαζία. Ο χαλαζίας λατρευόταν ως πηγή μεγάλης δύναμης. Για ένα δισκοπότηρο ακόμα, υπάρχει αναφορά στην Ιαπωνία, το οποίο έχει τη δύναμη να ελέγχει τους σεισμούς.
Μετα την παρούσα αναφορά αλλά και με τις αρκετές άλλες που υπάρχουν βλέπουμε το Δισκοπότηρο να απαντάται σε διάφορους πολιτισμούς. Και πολλοί λαοί αναφέρουν ότι το έχουν βρει και το έχουν χάσει. Όλοι πάντως συμφωνούν ότι πρόκειται για ένα αντικείμενο με πανίσχυρες δυνάμεις.
της αείμνηστης Γιώτας Καλογερά
★ Θέλεις να μάθεις πως θα εξελιχθούν τα αισθηματικά σου;
★ Υπάρχει τρίτο πρόσωπο στην σχέση σου ή θέλεις άμεσα επανασύνδεση;
★ Σε απασχολούν ερωτήματα αναπάντητα ή θέλεις να γνωρίζεις τι έρχεται στα επαγγελματικά σου;
Μίλησε κάθε στιγμή της ημέρας στη ΝΕΑ Γραμμή Αστρολογικών Προβλέψεων και θα λυθούν όλες σου οι απορίες!
Κάλεσε ΤΩΡΑ στο 8758758080 με χρέωση από Σταθερό 0,79 €/1'* και από Κινητό 0,82 €/1'*
ή στο 9011404142 με χρέωση από Σταθερό 1,56€/1’* και από Κινητό 1,74€/1’*.
* Με Φ.Π.Α. και Tέλος Σταθερής ή Κινητής Τηλ/νιας όπου ισχύει.
Οι προβλέψεις απηχούν προσωπικές απόψεις. Η υπηρεσία απευθύνεται σε ενηλίκους.
Για υποδείξεις παράπονα 2142148020 mediatel Τ.Κ. 11524 Λ. Κηφισίας 125- 127 Αθήνα
