Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει τη φράση «δεν αντέχω άλλο με αυτό το παιδί…». Πιστεύω ότι πολύ λίγες φορές λέγεται κακοπροαίρετα, όμως τι σημασία έχει αυτό, αφού η έννοια αυτών των λέξεων είναι σαφής.
Έφηβος! Μία λέξη που στις ημέρες μας συχνά φτάνει στα αυτιά μας σα μία ηχώ, σαν ένας αντίλαλος βαθύ αναστεναγμού απελπισίας και απογοήτευσης. Η έννοια αυτής της λέξης έφτασε να σημαίνει μία κηλίδα, ένα στίγμα, σα μία προσβολή ενάντια στο τόσο «καλοστημένο σύστημα» της ανθρωπότητας, ως ένα μαύρο βλέμμα που σκοτεινιάζει το «καθαρό» πρόσωπο της κοινωνίας. «Ανήλικος… διέρρηξε… βίασε… συνελήφθη με ναρκωτικά»
Πολύ κοινές δραστηριότητες πια, που στολίζουν καθημερινά με τους μεγαλεπήβολους τίτλους στις εφημερίδες ή τα νυχτερινά δελτία ειδήσεων.
Τι είναι λοιπόν αυτά τα νέα παιδιά που προκαλούν το φόβο των μεγαλύτερων γενεών; Είναι τόσο τρομερά και επικίνδυνα ή συμβαίνει κάτι άλλο; Και αυτό το κάτι άλλο μπορεί αρχικά να είμαστε εμείς οι γονείς και στη συνέχεια το κοινωνικό σύστημα;
Το παιδί την πρώτη κοινωνική του εκπαίδευση την παίρνει από την μητέρα, όπου το «εγώ» του νηπίου παίρνει ακόμα την εμπειρία του «εσύ» ενός άλλου, που είναι η μητέρα. Αν σε αυτό το στάδιο η μητέρα αποτύχει, τότε το παιδί αναπτύσσει ένα αντικοινωνικό αίσθημα. Μέσα του αναπτύσσεται ο σκοπός να περάσει τη ζωή του χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τους άλλους. Να επιθυμεί να πάρει χωρίς ποτέ να δώσει, δηλαδή κάπου υπάρχει η έλλειψη ενδιαφέροντος για τους άλλους. Η έλλειψη ανάγκης για συμμετοχή στο κοινωνικό σύνολο, λόγω αδυναμίας και πεποίθησης στην δύναμη του, όπου του καταστρέφουν την παραπέρα ανάπτυξη το.
Κάθε παιδί αρχίζει τη ζωή του μ’ ένα συναίσθημα κατωτερότητας, το οποίο προσπαθεί με τον ένα ή τον άλλον τρόπο να το αποβάλλει. Και εδώ αρχίζει ο δικός μας ρόλος. Πρέπει να το βοηθήσουμε να κερδίσει την εμπιστοσύνη στο εαυτόν του, με την αγάπη, την στοργή και την ασφάλεια που αναζητά.
Εμείς οι μεγαλύτεροι, πιστεύουμε ότι κάποιος δαίμονας έχει μπει στην ψυχή των εφήβων. Εκείνοι όμως παρακινούνται μόνο από την παρόρμηση τους να αποδείξουν ότι δεν είναι πλέον παιδιά.
Για αυτό, προσπαθούν να συμπεριφέρονται ως ενήλικες, αλλά τους λείπει η εμπειρία και έτσι τα προβλήματα τους γίνονται όλο και δυσκολότερα.
Βρισκόμενα επάνω σε αυτή τη διαχωριστική γραμμή λοιπόν, που μοιάζει σαν το σχοινί των ακροβατών, κάπου χάνουν τον εαυτόν τους «εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα», ένας δρόμος πραγματικά σκληρός και αβέβαιος μαζί.
Είναι το σημείο που οι έφηβοι δεν ξέρουν ποιοί είναι, τι θέλουν και τι κάνουν.
Από τη μια πιστεύουν ότι θα περπατήσουν το ακροβατικό σχοινί, είναι η στιγμή που αισθάνονται δυνατοί, που πιστεύουν στον εαυτόν τους και κάνουν σχέδια να κατακτήσουν τον κόσμο όλο, και την άλλη στιγμή να χάνουν το θάρρος τους, να νοιώθουν φοβίες, να γίνονται νευρωτικοί και σε πολλές περιπτώσεις να διακηρύττουν ότι όλα είναι ένα τίποτα.
Όμως γιατί θα πρέπει να καταδικάσουμε τους έφηβους; Λίγα χρόνια πριν από αυτούς περάσαμε και εμείς από αυτό το στάδιο. Ας γυρίσουμε λοιπόν πίσω και ας καθίσουμε πλάι τους με πολύ αγάπη και κατανόηση.
πηγή: www.yiotakalogera.gr
Σχετικά Άρθρα
★ Θέλεις να μάθεις πως θα εξελιχθούν τα αισθηματικά σου;
★ Υπάρχει τρίτο πρόσωπο στην σχέση σου ή θέλεις άμεσα επανασύνδεση;
★ Σε απασχολούν ερωτήματα αναπάντητα ή θέλεις να γνωρίζεις τι έρχεται στα επαγγελματικά σου;
Μίλησε κάθε στιγμή της ημέρας στη ΝΕΑ Γραμμή Αστρολογικών Προβλέψεων και θα λυθούν όλες σου οι απορίες!
Κάλεσε ΤΩΡΑ στο 8758758080 με χρέωση από Σταθερό 0,79 €/1'* και από Κινητό 0,82 €/1'*
ή στο 9011404142 με χρέωση από Σταθερό 1,56€/1’* και από Κινητό 1,74€/1’*.
* Με Φ.Π.Α. και Tέλος Σταθερής ή Κινητής Τηλ/νιας όπου ισχύει.
Οι προβλέψεις απηχούν προσωπικές απόψεις. Η υπηρεσία απευθύνεται σε ενηλίκους.
Για υποδείξεις παράπονα 2142148020 mediatel Τ.Κ. 11524 Λ. Κηφισίας 125- 127 Αθήνα
