''Μα γιατί μου φέρεται έτσι; Εγώ κάνω τα πάντα γι αυτόν και αυτός τίποτα. Αμάν πια! Βαρέθηκα! Όλοι μου φέρονται έτσι!''
Πόσες φράσεις ίδιες με αυτήν έχουμε ακούσει; Μάλλον αρκετές.
Πόσες φορές δεν έχουμε πιάσει τους δικούς μας ανθρώπους, να παραπονιούνται για την κατάσταση τους και να μας απαιτούν λύσεις στα άπειρα για αυτούς θέματα, που υπάρχουν προς επίλυση στη ζωή τους; Το ερώτημα είναι τι συμβαίνει; Το προκαλούμε εμείς; Και αν όχι τότε τί συμβαίνει; Και πώς πρέπει να αντιδράμε απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους. Όλοι μας κατα την διάρκεια της ζωής μας, παίζουμε ρόλους. Το παρόν άρθρο, στοχεύει στην αναγνώριση αυτών αλλα και αποσκοπεί στο να καταδείξει τρόπους αντιμετώπισης τους, σε περίπτωση που βρεθούμε απέναντι σε αυτούς.
Στην παιδική μας ηλικία είμαστε πιο άμεσοι σε αυτά που θέλουμε. Καθώς ωριμάζουμε, βλέπουμε τα αποτελέσματα των συμπεριφορών του περιβάλλοντός μας λαο αρχίζουμε και υποδυόμαστε ρόλους. Αυτούς τους ρόλους τους αποκαλούμαι και ''θέατρα ελέγχου''. Ο βασικός λόγος για τον οποίο το κάνουμε αυτό ειναι για να μας αφήσουν ήσυχους. Ενας άλλος λόγος είναι για να κάνουν οι άλλοι αυτό που θέλουμε. Μερικές φορές όμως το κάνουμε για να τραβήξουμε την προσοχή απο τους γύρω μας. Ας πάμε σιγά σιγά όμως στην αναγνώριση και παιρεταίρω ανάλυση τους.
Ο πρώτος και αρκετά συχνός ρόλος είναι ο ρόλος του ''τρομοκράτη''
Μέσω της φωνής ο ''τρομοκράτης'' προσπαθεί απο το να περάσει την άποψή του, μέχρι να κάνουν οι άλλοι αυτό που θέλει εκείνος. Αναγνωρίζεται αρκετά εύκολα καθώς θα τον δούμε να χρησιμοποιεί εκφράσεις που ξεκινάνε με το ''αν δεν...''και καταλήγουν με το ''θα γίνει...''. Ο τρομοκράτης αφυπνίζει συνήθως τραυματικές εμπειρίες απο το παρελθόν. Αυτός που φωνάζει έχει και τη δύναμη να μας επιβληθεί. Ας σκεφτούμε όμως ποιό λόγο έχει ένας άνθρωπιος για να γίνει τρομοκράτης. Ας υποθέσουμε οτι όταν είμασταν μικροί ενώ παίζαμε στο σπίτι, απο παιδική απροσεξία ρίξαμε ένα αγαπημένο βάζο της μητέρας μας και το βάζο έσπασε. Η μητέρα μας, ερχόμενη απο τη δουλειά το βλέπει και με θυμό μας φωνάζει και μας βάζει τιμωρία ή μας χτυπάει. Αυτό μπορεί να μας φαίνεται αθώο τώρα που είμαστε μεγάλοι. Για την ψυχή ενος παιδιού όμως αυτό είναι καταστροφικό. Περνάει ο καιιρός και μεγαλώνουμε και τσακωνόμαστε με τον πρώτο μας έρωτα, ο οποίος δεν θέλει για κάποιο λόγο να κάνει κάτι που της ζητάμε. Τι νομίζετε οτι θα συμβεί ενθυμούμενοι αυτό το γεγονός έστω υποσεινήδητα; Μήπως θα φερθούμε έτσι όπως μας φέρθηκε η μητέρα μας; Ενας λοιπόν λόγος, είναι απο τα λανθασμένα παιδικά συμπεράσματα που βγάζουμε. Όταν οι άλλοι έχουν δίκιο πρέπει να φωνάζουνε κ.α. το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι το πώς θα αντιμετωπίσουμε τον τρομοκράτη όταν τον δούμε να υπάρχει στη ζωή μας. Καταρχάς πρέπει να θυμόμαστε οτι είμαστε ασφαλείς απο αυτόν. Ένας άλλος τρόπος, είναι να αλλάξουμε ορισμένες συμπεριφορές στη ζωή μας, που προσελκύουν τρομοκράτες.Τέλος να θυμώμαστε οτι πίσω απο τον ρόλο αυτόν υπάρχει φόβος οτι δεν είναι αρκετά άξιος και αρκετά τραυματικά βιώματα.
Ο δεύτερος ρόλος είναι το ''θύμα''
Το θύμα ελέγχει τους ανθρώπους με την ενοχή. Τις περισσότερες φορές μέσω μιας ασθένειας η αδιαθεσίας, που μπορεί να έχει, κινητοποιεί στούς άλλους την ευθύνη για τη ζωή τους. ''Εσύ φταις για την κατάστασή μου'' Τι κρύβεται όμως πίσω απο αυτόν τον ρόλο; Ο συλλογισμός είναι ο εξής: ''Όσο είμαι θύμα, είμαι αδικημένος και οι άλλοι είναι οι κακοί.'' αντλεί έτσι ασφάλεια και σιγουριά οτι οι άλλοι τον φροντίζουν για αυτούς. Μερικοί άνθρωποι, ταυτίζονται τόσο πολύ με τον ρόλο του θύματος, που ολόκληρη η ζωή τους είναι ενα ''ώχ''! Τρόπος αντιμετώπισης του θύματος είναι, με αγάπη και σταθερότητα να του θυμίζουμε ότι είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος των συναισθημάτων του και κατεπέκτασην, της πραγματικότητας του. Μπορούμε εάν θέλουμε να τον βοηθήσουμε σε κάποιο πρόβλημα που πιθανόν έχει, αλλά μόνο στο βαθμό που αισθανόμαστε εμείς καλά.
Ο τρίτος ρόλος, είναι αυτός του ''απόμακρου''
Ο απόμακρος είναι απο τους πιο δύσκολους ρόλους να αναγνωριστεί καθώς μέσω της απομάκρυνσής του προσπαθέι να πετύχει είτε την ασφάλεια απο τους άλλους, είται την προσοχή τους. Υπάρχουν δυο τύποι απόμακρου. Ο ένας τύπος είναι αυτός που πραγματικά έχει πληγωθεί απο τους γύρω του και δεν θέλει να έχει επαφή με τους άλλους. Ο δεύτερος τύπος είναι αυτός, που μέσα απο την απομάκρυνσή του προσπαθεί να ελέγξει τους άλλους. Η φιλοσοφία ζωής του πρώτου τύπου είναι ''δεν εμπλέκομαι συναισθηματικά.'' Του δεύτερου τύπου, ''απέφυγε τις προκήσεις.'' ΄Ενας τρόπος να αντιμετωπίσουμε έναν απόμακρο είναι να του αφήσουμε χώρο.
Ο τέταρτος ρόλος είναι αυτός του ''ανακριτή''
Ο ανακριτής ελέγχει με το να σκορπάει την κριτική του και την αμφισβήτηση του για την αξία του άλλου, Αυτό το κάνει με τρείς τρόπους. Είτε με ερωτήσεις, είτε με κριτική ευθέως, είτε με συμβουλές που τυχόν να μας δώσει σχετικά με τον χειρισμό μιας κατάστασης. Πίσω απο αυτόν τον ρόλο κρύβεται καλά μια αυτοαμφισβήτηση και αυτοκριτική. Ο ανακριτής στην πραγματικότητα έχει μέσα του τον φόβο του λάθους . Ότι έχει την ευθύνη για κάποιο λάθος που θα κάνει. Προσπαθεί λοιπόν μέσω αυτού του ρόλου να αναγνωριστεί η αξία του. Έχει την πεποίθηση και την προκαλεί και σε εμας την τάση να την ακολουθούμε, οτι εάν δεν συμφωνούν οι άλλοι μαζί μας, δεν αξίζουμε. Πρέπει να θυμόμαστε όμως οτι η αξία μας δεν μετριέται με το αν συμφωνεί κάποιος μαζί μας ή όχι. Επίσης ας έχουμε στο νου μας οτι αγάπη δεν είναι να μας λέει ο άλλος πάντα ''Ναι''. Επίσης ας αναγνωρίσουμε οτι πίσω απο τον ανακριτή, υπάρχει ανάγκη για επικοινωνία.
Ο πέμπτος ρόλος έιναι αυτός του ''ενήλικα''
Είναι ο ρόλος δίχως ρόλους. Ο ενήλικας ενσαρκώνει τον άνθρωπο, που έχει συνειδητοποιήσει οτι δε χρειάζεται να ελέγξει τους άλλους με κανέναν απο τους παραπάνω τρόπους, Είναι ο άνθρωπος που έχει εκπαιδευτεί να επικοινωνεί τις αλήθειες του και τις ανάγκες και τα συναισθήματά του ανοιχτά. Δεν ψάχνει για επιβεβαίωση του ''εγώ'' του. Αυτος ο άνθρωπος είναι αυτός που με αγάπη θα τον ακούσουμε να μας λέει τι ακρβώς χρειάζεται προκειμένου να είναι χαρούμενος στη σχέση του με εμάς, δεν έχει την τάσει να μας κρίνει αλλά ούτε και να απομακρύνεται απο εμάς προκειμένου να κενρίσει την προσοχή μας. Δε μας φοβάται αλλά μας σέβεται σαν οντότητες. Για να κάνουμε εναν παραλληλισμό με προηγούμενο άρθρο, είναι ο άνθρωπος που έχει ενεργοποιήσει το κέντρο της καρδιάς και του λαιμού, αλλά και έχει συναίσθηση της ''εγω ειμί'' παρουσίας του.
Προσπαθήσαμε μέσα απο αυτό το άρθρο να καταδείξουμε και να αναλύσουμε τους ρόλους που όλοι παίζουμε κατα καιρούς στη ζώη μας. Προσπαθήσαμε επίσης να καταδείξουμε τρόπους αντιμετώπισης ορισμένων ανθρώπων που παίζουν αυτούς τους ρόλους. Αξίζει να σημειωθεί εδώ οτι σπάνια κάποιος ρόλος από αυτούς ασκείται συνειδητά και από εμάς και από τους άλλους. Και οτι πίσω και απο τους τεσσερις ρόλους υπάρχει ένα συναίσθημα, που για να νικηθεί εύκολα. Είναι ο φόβος.
Ο λόγος που δεν είναι εύκολο να μη φοβόμαστε δεν είναι άλλος απο το οτι χωρίς να το γνωρίζουμε έχουμε βάλει αυτό το συναίσθημα να μας προστατεύει απο τον ίδο μας τον εαυτό.
Έχοντας αυτά στο μυαλό και μη κάνοντας στους άλλους αυτά που δε θέλουμε οι άλλοι να κάνουν σε μας, ίσως στην άλλη γωνία δούμε τον εαυτό μας να μας χαμογελάει απελευθερομένος απο αγωνίες να ατενίζει το αύριο με αισιοδοξία.
★ Θέλεις να μάθεις πως θα εξελιχθούν τα αισθηματικά σου;
★ Υπάρχει τρίτο πρόσωπο στην σχέση σου ή θέλεις άμεσα επανασύνδεση;
★ Σε απασχολούν ερωτήματα αναπάντητα ή θέλεις να γνωρίζεις τι έρχεται στα επαγγελματικά σου;
Μίλησε κάθε στιγμή της ημέρας στη ΝΕΑ Γραμμή Αστρολογικών Προβλέψεων και θα λυθούν όλες σου οι απορίες!
Κάλεσε ΤΩΡΑ στο 8758758080 με χρέωση από Σταθερό 0,79 €/1'* και από Κινητό 0,82 €/1'*
ή στο 9011404142 με χρέωση από Σταθερό 1,56€/1’* και από Κινητό 1,74€/1’*.
* Με Φ.Π.Α. και Tέλος Σταθερής ή Κινητής Τηλ/νιας όπου ισχύει.
Οι προβλέψεις απηχούν προσωπικές απόψεις. Η υπηρεσία απευθύνεται σε ενηλίκους.
Για υποδείξεις παράπονα 2142148020 mediatel Τ.Κ. 11524 Λ. Κηφισίας 125- 127 Αθήνα
